ΚΥΠΡΟΣ. Τα Κλυσίματα και το Nobel το... Φασκελωτό. (και θυμώντας τα να κλαίς)

ΚΥΠΡΟΣ = η επιμήκης νήσος! 

(Ενθυμήματα, τα Κλυσίματα και το Nobel το... Φασκελωτό!)

 

ΤΑ ΚΛΥΣΙΜΑΤΑ και το Nobel το... ΦΑΣΚΕΛΩΤΟ

    Πωπώ! Καλώον! Πολύ καλό!

Δημοσκοπήσεις και σούρτα φέρτα,

διαβουλεύσεις, ποδοβολητό!

   Σοφοί, μαφιόζοι, μπούφοι, ξεφτέρια

κι οι συμπεθέρες οι… αλανιάρες,

τρεχάτε - βούρ - τώρα… ψητό!

     Οιωνοσκόποι και ξεματιάστρες

κι όλ’ οι αστέρες εν… συνευρέσει,

το εξορκίσαν και το… σταυρώσαν!

- θα δείς - θα δέσει τέτοιο… γλυκό!

- Κι όλα θα πάνε στο κατ’ ευχήν,

άμα και αν! Κι αμάν αμάν! -

  Πουπού! Καλώον! Πολύ καλό!

Πέντε… χαμούρες και δυό… σαΐνια

Θα… κλύσουν το Κυπριακό!

Και Γώ, ο ποιήσας,

μ’ όλο το θράσος, το… μισαλλόδοξο,

υστερογράφω ετούτα εδώ:

   Μ’ αν ήταν έτσι, στο σμουλωχτό,

θα τό ’χα… κλύσει μοναχός μου, εΓώ!

Όμως…

και τι θα κάναμε χωρίς Βαρβάρους;

Σκεφτείτε το ρε ’σείς κι αυτό!

   Οι… θεριακλήδες μεν,

άψυχοι να τους… χορέψετε

τους… σεβαστούς μας τους εταίρους

και τους… αγενείς γειτόνους,

έντιμοι δε - προ πάντων…έντιμοι! -

προσέχτε, μην τους…κοροϊδέψουμε!

    Τι χάνουμε; Άς δοκιμάσουμε!

Πώς; Διαζύγιο;

Είναι κακό το… συναινετικό;

Σαράντα χρόνια! Δεν τα πεθυμήσατε;

Πού ’ν’ τα μουστάκια, τα αρειμάνια

και το… βαρβάτο το ελληνικό;

                                           

    Άντε… φωστήρες, ο κόσμος δεν χάνεται!

Μετράτε τα, ξανά μετράτε τα,

ξεφορτωθείτε, πρώτα, το… καχεκτικό*

κι ύστερα τα χωρικά μας, τα… βρωμόνερα

και τον εναέριο, τον… ξεσκισμένο μας

και τ’ αποδέλοιπά μας, τ’… αμελέτητα

και της παλιοκρηπίδας μας, το μερτικό!

Και για το… αβάφτιστο**, το κακορίζικο,

ξεχάστε τα… παλικαρίσματα

και να… περάσετε απ’ τον Νονό!

     Μ’ ανατριχίλα και με ρίγος,

εν όψει και της, επί γής, Ειρήνης,

βιάζεται η ξεμωραμένη,

η Ιστορία, να σας απονείμει

το Νόμπελ το… Ελληνικό!!

----------------------------------

* Η Επιμήκης ΝήΣος ή Μεγάλη, η Κύπρος.

** Το Κράτος των πηγών του Ακσιού, των Σκοπίων!

- Κ. Ι. ΜΠΟΥΖΑΝΗΣ (Απρ. 2004) -

Εις τους αιώνας των αιώνων,

 οι Έλληνες ματωμένοι,

μέσ’ από τάφους και συντρίμμια,

με την φλόγα στην καρδιά και τους Ήρωές τους,

 με τους Σοφούς τους και με τις λύρες τους

μετρούν τις άκρες αυτού του Κόσμου

σείοντες τις σημαίες της Ελευθερίας

 και της Ειρήνης.  

- Χρειαζόμαστε και κανέναν Ποιητή,

για να μας... κρατάει τον ρυθμό!

- είπεν ο Προφύτης -

........

......

▲ ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ▲